ผลของโปรแกรมป้องกันการล้มแบบสหปัจจัยผ่านทางไกลต่อความสามารถในการทรงตัว ความเสี่ยงในการล้มและภาวะกลัวการหกล้มในผู้สูงอายุที่อาศัยในชุมชน  Effect of Telerehabilitation with Multifactorial Fall Prevention Program on Balance, Risk to Fall, and Fear of Falling Among Community-Dwelling Older Adults

การวิจัยเชิงทดลองแบบสุ่มและมีกลุ่มควบคุมนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมป้องกัน การหกล้มแบบสหปัจจัยผ่านทางไกลต่อความสามารถในการทรงตัว ความเสี่ยงในการหกล้มและภาวะกลัวการหกล้มในผู้สูงอายุที่อาศัยในชุมชน ผู้สูงอายุที่มีความเสี่ยงต่อการหกล้มจานวน 60 คนถูกสุ่มแบบปกปิดออกเป็นกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมป้องกันการหกล้มแบบสหปัจจัยผ่าน การประชุมทางไกลด้วยแอปพลิเคชันไลน์ครั้งละ 60 นาที 3 ครั้งต่อสัปดาห์เป็นเวลา 8 สัปดาห์ในขณะที่กลุ่มควบคุมได้รับโปรแกรมการป้องกันการหกล้มแบบดั้งเดิมของโรงพยาบาลปากช่องนานาที่เน้นการให้ความรู้เกี่ยวกับการหกล้มและการป้องกันการหกล้มจานวน 1 ครั้ง โดยผู้เข้าร่วมวิจัยได้รับการประเมิน ความสามารถในการทรงตัวและความเสี่ยงในการหกล้ม ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อขาและภาวะกลัวการหกล้มก่อนการฝึก ระหว่างการฝึก 4 สัปดาห์ และเมื่อสิ้นสุดโปรแกรม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนาและ repeated-measures ANOVA

หลังสิ้นสุดโปรแกรมการฝึกพบว่าทั้ง 2 กลุ่มมีคะแนนเฉลี่ย Mini-BESTest เพิ่มขึ้น (p< 0.001) และระยะเวลาเฉลี่ยในการทา FTSTS และคะแนนเฉลี่ยของ FES-I ลดลง (p< 0.001) โดยกลุ่มทดลองมีการเพิ่มขึ้นของคะแนนเฉลี่ย Mini-BESTest และมีการลดลงของ FES-I มากกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสาคัญทางสถิติ (p< 0.001) บ่งชี้ว่าโปรแกรมการป้องกันการหกล้มแบบสหปัจจัยผ่านทางไกลสามารถเพิ่มความสามารถในการทรงตัว ลดความเสี่ยงของการหกล้มและภาวะกลัวการหกล้มได้มากกว่าโปรแกรมแบบดังเดิม

คำสำคัญ : ผู้สูงอายุ; โปรแกรมป้องกันการหกล้ม; การฟื้นฟูผ่านทางไกล

[1] Hsu, W.-L., Chen, C.-Y., Tsauo, J.-Y., & Yang, R.-S. Balance control in elderly people with osteoporosis. J Formos Med Assoc

2014; 113(6): 334 – 39.

[2] Roberts S, Colombier P, Sowman A, et al. Ageing in the musculoskeletal system. Acta Orthop 2016; 87(sup363): 15 – 25.

[3] Organisation mondiale de la sante. WHO global report on falls prevention in older age. World Health Organization; 2008.

[4] Peel NM. Epidemiology of falls in older age. Can J Aging 2011; 30(1) : 7 – 19.

[5] ประเสริฐ อัสสันตชัย. ปัญหาสุขภาพที่พบบ่อยในผู้สูงอายุและการป้ องกัน; 2554

[6] Deandrea, S., Lucenteforte, E., Bravi, F., Foschi, R., La Vecchia, C., & Negri, E. Risk factors for falls in community-dwelling older

people: A systematic review and metaanalysis. Epidemiology 2010; 21(5) : 658–68.

7] Keglovits, M., Clemson, L., Hu, Y., Nguyen, A., Neff, A. J., Mandelbaum, C., Hudson, M., Williams, R., Silianoff, T., & Stark, S. A scoping review of fall hazards in the homes of older adults and development of a framework for assessment and intervention.

Aust Occup Ther J. 2020; 67(5) : 470–78.

[8] Lord, S., & Sherrington, C. Falls in Older People: Risk Factors and Strategies for Prevention. Inj Prev; 2001.

[9] McCormick R, Vasilaki A. Age-related changes in skeletal muscle: changes to lifestyle as a therapy. Biogerontology 2018;19(6): 519 – 36.

[10] Woollacott MH. Systems contributing to balance disorders in older adults. J Gerontol A Biol Sci Med Sci 2000; 55(8): 424 - 28.

[11] Cavazzana A, Rohrborn A, Garthus-Niegel S, Larsson M, Hummel T, Croy I. Sensoryspecific impairment among older people. An

investigation using both sensory thresholds and subjective measures across the five senses. PLoS One 2018; 13(8):e0202969.

[12] Shaffer, S. W., & Harrison, A. L. (2007). Aging of the Somatosensory System: A Translational Perspective. Phys Ther 2007,

87(2) : 193–207.